Om een tipje van de sluier op te lichten over hoe een project tot stand komt.

Bij de uiteindelijke tentoonstelling van dit werk – ergens in het voorjaar van 2020, denk ik – plan ik een veertigtal beelden te presenteren. Achter die finale selectie schuilt een immense tocht, die begon in november 2018. Een idee kreeg snel vorm, contacten werden gelegd, een goedkeuring werd gegeven, contracten werden getekend en afspraken werden gemaakt. In februari 2019 begon ik te fotograferen.

Als elk project een stap vooruit moet zijn, een nieuwe uitdaging in zich moet houden, dan zijn er in dit geval twee zaken waar ik bij stilsta. Het eerste is dat ik een heel persoonlijk werk aan het maken ben, waardoor het een soort therapeutische provocatie blijkt te zijn. Het tweede is dat ik er me voor een langere periode wou in onderdompelen. Nog nooit had ik een onderwerp langer dan een dag gefotografeerd. Maar hier wou ik mezelf de tijd geven om te groeien in het project, om geleidelijk aan te ontdekken wat ik er mee wou doen. Fotograferen over een langere periode creëert uiteraard bijkomende moeilijkheden. Mijn onderwerp gaf me de toestemming in hun leefwereld binnen te komen. Als je een dag fotografeert ben je er al bij al vrij snel vanaf, van een vreemde in je huis. Ik heb drie maand gefotografeerd. Ik denk dat we met zijn allen onderschat hebben hoe invasief en slepend dit kon zijn. Maar ook dat is een deel van het leerproces.

Ik zit aan het einde van een eerste fase, een goeie zes maand na het opstarten van dit alles. De shoots zitten erop. Het moeilijkste deel voor mijn onderwerp is voorbij. De tijd was er ook rijp voor om af te ronden. Een ander project begon ook meer aandacht op te eisen. Het is goed zo.

Nu blijf ik er een maand van weg – herbronnen. Daarna komt een volgend moeilijk stuk voor me, het beeldhouwen. Als het eindresultaat een parel is, wanneer is deze dan meest waardevol? Als iemand je die gewoon geeft, of als je naar de bodem van de zee moet zwemmen om hem te vinden? Ik heb meer dan tienduizend beelden gemaakt, die als een tsunami op me afkomen. Ik moet daar doorheen om bij een eindresultaat te komen. Het is waanzin, maar immens waardevol als creatief proces.