Project ‘Kwartiermaken’ – Halverwege

May 24, 2019
1 Comment

Het is geen oninteressant gegeven om heel even te reflecteren over een reeds afgelegde weg. Drie maand geleden begon ik blind en me als een razende te werpen op het project ‘Kwartiermaken’. Psycholoog Peter Dierinck nodigde me uit om creatief te deel te nemen aan dit project. De opzet van dit project was te onderzoeken hoe psychisch kwetsbaren nauwer kunnen samengebracht worden met buurtbewoners in de gemeente Ledeberg, één van die Gentse buurten waar de nood hoog was. Ik heb nog drie maand voor de boeg, vooraleer er een presentatie volgt van het werk, ergens in augustus. Met andere woorden, ik ben halverwege.

Een eerste vaststelling was de verbazing over de omvangrijkheid van het netwerk hulverleners en kwetsbaren. Een tweede was het besef dat ‘kwetsbaren’ een moeilijke en niet ideale term bleek te zijn. Want wat is een kwetsbare? Wie is er eigenlijk niet hulpbehoevend? Wie zou er niet gebaat kunnen zijn bij het nauwer samenbrengen van buurtbewoners? We zijn allemaal op één of andere manier hulpbehoevend en kwetsbaar. Ik ook, wat een belangrijke motivator was voor me om dit te willen doen. Een derde vaststelling was het bewust worden van mijn eigen schroom me hierin te begeven. Ik werd me gaandeweg bewust van mijn eigen vooroordelen, mijn eigen gebrek aan inzet om ‘samen te leven’ met iedereen in mijn buurt. In die zin is dit project een welgekomen uitdaging. Want zoals altijd start ik met de vraag wat een project gaat doen met me, wat er met me gaat gebeuren wanneer ik me in een bepaalde positie zet.

Ik wil jullie gewoon even schetsen wat ik allemaal uitgespookt heb. Het begon allemaal met de vele vergaderingen achter de schermen – bijeenkomsten van talloze hulpverleningsorganisaties die Ledeberg een enorm warm hart toedragen. Daar leerde ik het netwerk kennen en dat bracht me een enorme rijkdom aan ervaringen op. Er was de voedselbedeling van ‘Let’s save food – Gent!’, de bijeenkomsten in het Wijkgezondheidscentrum, de spelnamiddag in het Open Huis met bejaarden en jongeren, het samen zijn in de cafetaria van lokaal dienstencentrum De Knoop, de therapeutische begeleiding van jongeren met de hond Fina (De Wereld Van Fina), de jongeren in het Keizerpark die hun gloriemoment beleefden op een podium, de cultuurmarkt in de prachtige moskee met de liefste mensen die je je kan inbeelden, het in Ledeberg uitbouwen van de werking van Enchanté, het mogen volgen van K – de moedigste man met het zwaarste verleden, maar ook het mogen leren kennen van al die heerlijke mensen: Peter, Margit, Els, Monica, Robbe, Federico, Sohrab, Veerle, Nele, Siel, Matthias, Dagmar, Evelien en nog zovele anderen.

Ik schrik van mezelf wanneer ik de alinea hierboven neerpen, want het doet wat met me. Het ontroert me dat ik dit allemaal al heb mogen meemaken en al die mensen heb mogen leren kennen. En ik ben nog maar halverwege. Benieuwd wat er nog allemaal gaat gebeuren.

Comments

  • Peter May 24, 2019

    Heel fijn om met je te kunnen samenwerken Bert!
    Reply

Leave a comment