Ledeberg, een wijk die zorgt draagt voor zij die er nood aan hebben
Kwartiermaken
Kwartiermaken betekent het zoeken en creëren van gastvrije plekken voor mensen die moeilijk aansluiting vinden in de maatschappij. Sedert enkele jaren wordt ook voor mensen met psychische kwetsbaarheid steeds meer naar zo een plaatsen gezocht. Men gelooft dat langdurige opnames heel wat nadelen hebben voor de mensen die er verblijven. Hulpverleners geven zorg aan huis en ondersteunen ook buurten om mensen te helpen samen te leven.
Onder leiding van psycholoog Peter Dierinck werd het afgelopen jaar dergelijk project uitgevoerd in Ledeberg. De intentie van dit project was het zorgen voor elkaar in het middelpunt van de belangstelling te brengen. De vele hulpverleningsorganisaties actief in Ledeberg staken de koppen samen om dit te ondersteunen.
Als fotograaf observeerde ik dit traject en presenteer ik het resultaat in de vorm van een tentoonstelling. Mijn werk gaat verder dan enkel het psychiatrisch project en toont een beeld van groepen en mensen die zorg geven en krijgen, en zo de leefbaarheid in Ledeberg verbeteren. Het toont een wijk die zorg draagt voor zij die er nood aan hebben. Om het even welke zorg die je voorziet als professional doe je altijd samen met de buurt en haar bewoners. Het schetst de kleine goedheid van een buurt. Kwartiermaken gaat zo ook over het respect voor de verschillen tussen deze groepen.
“Ik wou mijn eigen weg vinden in dit alles – zelf het netwerk van hulpverleners leren kennen, kijken waar het me kon heenbrengen.
Boeiende plaatsen, zo bleek, waar ik vooral mensen vond die zorg droegen voor elkaar. In de beelden ligt er zo een nadruk op een aantal onderwerpen. Er is vzw Jong, die jongeren een plaats biedt in het Keizerpark om samen te komen en zichzelf te zijn. Het zijn jongeren op zoek naar hun plaats in de wereld, waar een gids altijd handig is. Ze voelden zich even koning te rijk wanneer ze een podium kregen om hun muziek te brengen. Er was de cultuurmarkt in de moskee; een uitnodiging voor ons allen om elkaar te leren kennen. Er was de voedselbedeling van ‘Let’s save food - Gent’. Ik spendeerde ook wat tijd met een ex-verslaafde die onderdak aangeboden kreeg in Ledeberg – een heel boeiende duik in een wereld die ik niet ken. We trokken met de bus samen de stad in, verdeelden onze tijd tussen fotograferen en praten over zijn leven. Er was ook de Wereld van Fina, die kwetsbare kinderen wil begeleiden naar meer verbinding. Samen met de hond Fina komen de kinderen tot rust in de natuur. Er was de ‘Broederij’, de standaertsite in Ledeberg waar mensen samenkomen, samen eten, samen in de moestuin werken… Tot slot bleef ik ook even hangen bij de Ledebirds, een sociaal-artistiek buurtorkest dat de kracht van diversiteit toont.
Het zijn de blikken van de geportretteerden die me uiteindelijk het meeste bijblijven. Ik zie mensen die ondanks alle uitdagingen gelukkig zijn. Maar op hetzelfde moment doet het me mezelf ter verantwoording roepen, te leven in een wereld waarin ik het onevenwicht tussen mensen tolereer.”
